اندوه شرر بـــار
                             عزيزه عنا يت عزيزه عنا يت

                           

               شبی ديدم میـــان کلبهء تــــــار

 

                  نشسته مادری افســــــرده وزار

 

                  غمش دردل نهان وچشم پراشک

 

                  درون سينه اندوه شــــــرر بــــار

 

                  مکرر داشت بر لب نام فر زنــــــد

 

                  که ای دلبند محبوب و مـــــددگار

 

                  فروغ ديده ء مادر تـــــــو بـــــودی

 

                  زداغت دايم است قلب مــن افگار

 

                   بخون خويش پروردم وجـــــــودت

 

                   به تحصيلت کشیـــدم رنج بسيار

 

                   تو بودی مايه ء اميـــــــد هـــــايم

 

                    تو بودی حاصل چشــــم گهربــار

 

                    شدی تو کشته ء دست ستـم گر

 

                    که بودت در جهان امیـــــــد بسيار

 

۲۰۰۶/۹/۱۲


September 24th, 2006


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
شعر،ادب و عرفان